Dentro del concepto más amplio y coloquial de plagio al que hacía referencia Manuel Rodríguez Rivero dos notas más abajo, se encuentran alguna de las ocurrencias con que Suso de Toro –que parece haber abandonado su interesante literatura para intentar no hundirse en las procelosas agua de la política— construyó su “novela” Tic-Tac (1993) . El autor califica esta obra como un libro parádoxico: é moderno e arcaico, humorístico e terríbel, unitario e diverso y es, a mi entender, una descripción certera. En cinco partes (Primeiro, Segundo,…Quinto Misterio Doroso) enlaza un rosario de cuentos, obritas de teatros, chistes, monólogos y otras ocurrencias. Entre estas últimas, varias bajo el título Ars cisoria con las que se construye un relato con materiales de derribo, un ejercicio dadaísta. Un ejemplo:
ARS CISORIA.
Sóplame neste ollo que teño un lixo. / Esta carta mandaá un frade colombiano e debe dar a volta ao mundo./ Non rías, non rías, que vai ser peor./ O ceo non existe, pero o inferno sí./ Aí ven a nena que vende caramelos no semáforo./ Un sacrificio perpetuo para aplacar unha voracidade sen fin./ É que a min o profesor tenme rabia./ Non deixes de facer o que se che pida nela, e a que a leras rézalle tres Pais Nosos e tres Aves Marías./ Deixeiche a comida no fono./ I´m spy./ -Fai así. A despaciño. -¿E non doe?/ Francisco Manuel fixo 27 copias e mandounas antes dos nove días e inmediatamente moreulle un tío en Caracas que lle deixou 25 millóns. / ¿Logo non podes atender a un espírito desfeito, arrincar da memoria unha dor raicenta, tirar do seu maxín as preocupacións, ou con algun remedio de doce esquecemento limpar o seu atafegado peito do veleno que preme o corazón?/ A ver se fan dunha vez. Que fan que fan, fan que fan, e non fan nada. Nese país sempre é igual. / (…) / Se che sou sinceiro, son bastante mentireiro. / Afiadoooooooooor e pragüeirooooooooooo. / Pipas, chufas e mais caramelos. Garrapiñads tamén. / Heiche mandar crisantemos, carallo. Heichos mandar namais cortados de debaixo dun aforcado.
No es, en mi opinión, de lo mejor del libro pero no deja de tener gracia sobre todo después de leer todos los Ars cisoria lo que permite intuir parte de la escenas que se esconden tras estas frases sacadas de contexto.
ARS CISORIA.
Sóplame neste ollo que teño un lixo. / Esta carta mandaá un frade colombiano e debe dar a volta ao mundo./ Non rías, non rías, que vai ser peor./ O ceo non existe, pero o inferno sí./ Aí ven a nena que vende caramelos no semáforo./ Un sacrificio perpetuo para aplacar unha voracidade sen fin./ É que a min o profesor tenme rabia./ Non deixes de facer o que se che pida nela, e a que a leras rézalle tres Pais Nosos e tres Aves Marías./ Deixeiche a comida no fono./ I´m spy./ -Fai así. A despaciño. -¿E non doe?/ Francisco Manuel fixo 27 copias e mandounas antes dos nove días e inmediatamente moreulle un tío en Caracas que lle deixou 25 millóns. / ¿Logo non podes atender a un espírito desfeito, arrincar da memoria unha dor raicenta, tirar do seu maxín as preocupacións, ou con algun remedio de doce esquecemento limpar o seu atafegado peito do veleno que preme o corazón?/ A ver se fan dunha vez. Que fan que fan, fan que fan, e non fan nada. Nese país sempre é igual. / (…) / Se che sou sinceiro, son bastante mentireiro. / Afiadoooooooooor e pragüeirooooooooooo. / Pipas, chufas e mais caramelos. Garrapiñads tamén. / Heiche mandar crisantemos, carallo. Heichos mandar namais cortados de debaixo dun aforcado.
No es, en mi opinión, de lo mejor del libro pero no deja de tener gracia sobre todo después de leer todos los Ars cisoria lo que permite intuir parte de la escenas que se esconden tras estas frases sacadas de contexto.
Ningún comentario:
Publicar un comentario