venres, decembro 30, 2016

Construtores de peirao

Agora que os de Puertos del Estado seguen cos seus vellos costumes de xestionar o urbanismo da Coruña sen contar co Concello pódese recuperar este ferrete que as Orzaneiras levamos no antroido do ano pasado:
 

CONSTRUTORES DE PEIRAO
(Mariñeiro de Caión, tradicional)

Os de Puertos del Estado
quixeron especular (bis)
e venderon o peirao
pra poder edificar (bis)

Os pesqueiros van pra Oza
a mercante ao Exterior
e nós enchemos o porto
de cemento e formigón

(Retrouso)

Non levo peix'
non levo peix'
levo vivendas frescués
(Bis)


E Maruxa a peixeira
xa montou a inmobiliaria (bis)
vende duplex e locais
sen espiñas nin escamas (bis)
 
Os pesqueiros van pra Oza
a mercante ao Exterior
e nós enchemos o porto
de cemento e formigón

(Retrouso)


A música podédesla escoitar nesta grabación do noso xa centenario coro Cántigas da terra

 


Máis en:


LA VOZ DE GALICIA:






Grafiti sobre mural



O estado do mural na mañá do 29/12/2016.
TAS e MOSI, se son quen de entender a súa caligrafía, decidiron deixar as súas sinaturas sobre o mural Marineda soñada que Kse coa axuda de Choupa (un alumno do IES Eusebio da Guarda que se sumou ao traballo tras pasar unha hora libre mirando como Kse reproducía a serigrafía de Urbano Lugrís) estaban rematando no muro do instituto que da a praza de Pontevedra da Coruña.

Hoxe, con algunhas imprecisións (son xornais), La opinión de A Coruña e El ideal gallego recollen a nova.

Dende In nave civitas sabiamos do risco de facer un mural ao alcance de calquera e xa estamos traballando en reparar a pintura e unha das opcións e, máis ou menos, a que conta a redacción do Ideal.

Máis en:

EL IDEAL GALLEGO: El grafiti de la "Marineda soñada" de Lugrís aparece lleno de pintadas

LA OPINIÓN DE A CORUÑA: Desconsideraciones con Lugrís

xoves, decembro 29, 2016

Marineda soñada, de Urbano Lugrís

Dentro das actuacións do VII día Lugrís (17/12/2016) o colectivo In nave civitas en colaboración co Instituto Eusebio da Guarda e o grafiteiro Kse levaron beleza a un dos muros máis esquecidos do corazón da Coruña.

Estado orixinal do muro.

 O profesor Xulio Cuba suxeriu esta obra, que foi elexida por aclamación dos membros do colectivo:

A obra de Urbano Lugrís, Marineda soñada.


A obra quedou así:

O muro onte pola mañá.

Detalle do mural onte pola tarde.



NOTA: Esta mañá o mural Isabel Ruso, a directora do IES, chamounos para avisarnos disto:

TAS e MOSI deixaron a súa pegada sobre a reprodución de Marineda soñada.
o colectivo In nave civitas xa traballa en recuperar o estado do grafiti.


Máis en:

EL IDEAL GALLEGO: Y en el séptimo día Lugrís su "Marina soñada" descansó en la plaza de Pontevedra. 

LA OPINIÓN DE A CORUÑA: Nuevo homenaje a Lugrís en forma de grafiti.

martes, decembro 20, 2016

Mecenas interesados


Historia contada polo Rucho, bucio de secano, na que refírense os verdadeiros motivos do interese de Abanca na protección do mural.




Escoiten os meus señores
miñas donas coruñesas
esta verídica historia
de interesados mecenas

*

Era Fuencisla Marchesi
unha rica propietaria
con Javier Etcheverría
ela casou ben casada.

Tiña nun local do centro
unha obra excepcional
pintada por don Urbano
chamado o pintor do mar.

*

Alá polo 2010
uns calquera, catro gatos
advertiron o perigo
ao mural hai que salvalo!

E falaron co marido
desa rica propietaria
«Eu non quero protexelo,
quero levalo pra casa!»

*

O concello máis a Xunta
tampouco colaboraron
as súas verbas bonitas
de intención xamais pasaron.

E chegou o 2013
os catro gatos xa fartos
a declaración de BIC
pediron por triplicado.

*
Co silencio negativo
a Xunta intentou cansalos
pero amáis de teimudos
O mural tiña avogado.

E demandaron á Xunta
que continuou negando.
Para evitar a condena
este decreto ditaron.

*

O fresco xa era BIC
nace a obriga de coidalo
e se a obra se perde
pagará o propietario.

Manda facer un examen
para avaliar o estado
«Señora, esto é urxente
hai que restaurar o cadro»

Pouca graza tiña isto
para a rica propietaria
que xa se vía en Teixeiro
se o mural se escarallaba.

A obra era moi cara
e comezou a amolala
pero se tes man nun banco
xa haberá quen por ti faga.

Abanca sae ao auxilio
do capital, como sempre,
«Se vendo ben o do fresco
tapo o das preferentes.»

*

Escoiten os meus señores
miñas donas coruñesas
esta historia verdadeira
de interesados mecenas

e cando lean as novas
nuncan deixen de pensar
porque restauran so este
e non os outros murais.




Cantar de bucio interpretado polo Rucho no VII día Lugrís (17 de nadal de 2016) no cruce das rúas Olmos e Nova da Coruña.


Máis en:


- Alfredo Ferreiro armou este video sobre o VII día Lugrís no seu O levantador de minas.



-   José Calvo publicou este video da interpretación no seu feisbuc.





mércores, xullo 06, 2016

A PROL DA NOSA LÍNGOA


A FESTA GALEGA DO SÁBADO


Amigos da Fala somos
Y-o amor de Galicia sea,
Xa que de todos é nai,
Quen nos xunte e nos protexa
(Cántiga dos amigos da fala, Manuel Lugrís Freire)


Parte da xunta directiva da Novísima Irmandade da Fala da Cruña



XERMÁN VALTUILLE. A Coruña. Se a convocatoria que o colectivo In nave civitas tivera máis acollida na imprensa local, a festa que o sábado se celebrou na fermosa paraxe das Maceiras (San Vicenzo de Elviña) tería alcanzado aínda maiores proporcións; porén resultou un verdadeiro éxito para os organizadores desta recreación do centenario da primeira saída ao campo da Irmandade de amigos da fala da Cruña.



As irmás nos terreos da Granxa Agrícola Experimental de Galicia.


Un fato de persoas coas súas mellores galas esportivas do 1916 xuntáronse as 12:00 horas nos vellos terreos da Granxa Agrícola Experimental de Galicia para emprender a pé a marcha até As Maceiras. Ao longo do camiño fixeron distintas paradas lembrando a toponimia, a historia e constantando as grandes mudanzas da cidade no último século.

As irmáns no campeiro d'As Maceiras (Elviña) 

Nas Maceiras agardábanlles algúns veciños de Elviña para lles guiar pola realidade da parroquia e os múltiples problemas que lles ten afectado na derradeira centuria. Canda estes veciños estaban outro fato de persoas, simpatizantes da empresa galeguista que decidiran xuntárense á excursión. Todas xuntas continuaron o seu camiño até o campeiro onda todo estaba ao xeito para comezar co xantar composto por produtos da nosa terra. A comida foi animadísima e algunhas das asistentes aproveitaron o terreo para xogar ao badminton.


Tras dar conta das empanadas, as tortillas, os produtos da nosa horta, os queixos e algunhas larpeiradas bañadas por viños e licores do país; esta Novísima Irmandade proseguiu coa recreación do evento de 1916 que comezou coa lectura dos artigos que os xornais da altura fixeron para anunciar e contar aquela xunta campestre. Deseguido algunhas das persoas presentes leron poemas de Ramón Cabanillas (Adiante, No pinal e Acción gallega), o artigo O gran día de Galicia, de Manuel Lugrís Freire; partes do discurso (A xeración de 1916) que Ramón Villar Ponte dictou ao entraren na Real Academia Galega e a Cántiga dos irmáns da fala, de Manuel Lugrís. A lírica recitada tivo o seu contraponto coa cantada e Moncho do Orzán interpretou un Cantar de arrieiro de Mesoiro e o Pregaria das Irmandades, de José Baldomir.

Logo da recreación proseguiu a festa grazas a música dun formidable gaiteiro, digno herdeiro daquel Emiliano Moscoso que tocou no 1916, ao que acompañaron unha xenial pandereteira, un tamboril e un bombo. As presentes bailaron a muiñeira e o pasodobre e cantaron alalás e outras cantigas. Todo moi ledo, moi propio de nós e prometedor de que a memoria da Irmandade da fala da Cruña prendeu nos corazóns dos galegos deste século que teñen a firme vontade de continuar na loita pola Nosa Terra.

A xornada prolongouse até o luscofusco no que estes novos irmáns regresaron as súas casas coa ledicia nos seus peitos por ter honrado a memoria daquelas mulleres e homes que sementaron fai un século a conciencia de seren nós mesmas e con un feixe de plans para continuar co seu exemplo hoxe.

Saúde e éxito para esta Novísima Irmandade da Fala da Cruña!

luns, abril 25, 2016

Sobre unha posible orixe orzánica do castro de Cociñadoiro en Palavra Comun

Agradezo ás amigas da ciber-revista Palavra comum  que acolleran un pequeno avance editorial.


Un adianto:

«Miña dona, agora que a alianza rematou
poderemos usar do saber dos fenicios para evitar a guerra.
Esta arte que usan no último confín,
moito máis alá de sereas e cíclopes,
nos campos nos que Yamm goberna con terror,
pode que permita nova paz cos brigantios»


O de xenio ebulente amosou á raíña
o enxoval que trouxera da terra dos fenicios:
fíbulas e xerras, punzóns e agullas,
espadas e puñais agudos e lixeiros.

Se lles presta preman sobre o seu título e lean!

mércores, xaneiro 20, 2016

Sergio B. Landrove, un autor referenciado






Na páx. 721 do Altos estudios eclesiásticos, de Rafael Sánchez Ferlosio; Ignacio Echevarría di:

En un excelente y muy documentado artículo (Jacinto Batalla y Valbellido, un autor de referencia) publicado el 3 de marzo de 2014 en la revista digital El Coloquio de los Perros, Sergio B. Landrove hace un exhaustivo acopio de todas las  noticias que da Ferlosio de este personaje, así como de los textos que le atribuye.

e esta cita nas notas ao primeiro volume dos ensaios reunidos de RSF está a facerme feliz  dende que a descubrin.

Por certo o meu “excelente y muy documentado” artigo precisa dunha Addenda dende a publicación de Campo de retamas.